Opium w rosole

telefonicznie, dodając, że po swoim ostatnim wygłupie nie może

spać ze zmartwienia i że koniecznie musi z Maćkiem pogadać i

jakoś się wytłumaczyć. Początkowo nie zamierzał pójść, bo też nie

obiecywał jej wcale, że się zjawi. Nie lubił jej nadal, w miarę jednak,

jak zbliżał się dzień imienin, postanowienie Maćka słabło.

Pochlebiało mu, że Matylda tak się naprasza o tę wizytę, był też

ciekaw, jak ona się wytłumaczy ze swego haniebnego postępku.

Ponadto, od trzech tygodni znajdował się w bardzo szczególnym

stanie ducha i nie Umiał zrozumieć, o co to właściwie chodzi. Nie

mógł się uczyć, nie interesowało go czytanie, nie miał również

apetytu, często wzdychał i bezmyślnie gapił się w okno, wszystko

leciało mu z rąk i wzystko mu było jedno. Pod koniec trzeciego

tygodnia Maciek snuł się z kąta w kąt jak chory tygrys, pojął

wreszcie, co mu dolega - po prostu tęsknił za Kreską. Tak jest,

tęsknił jak wariat.

---

No publisher/ No publishing year

---